HERITO, nr 42 – 43: Niewidzialne miejsca

Miejsca przeoczone, wymazane, nieoczywiste. Czytanie miast i krajobrazów w ich najbardziej frapującej odsłonie. Wyjątkowy, podwójny numer na trzydziestolecie Międzynarodowego Centrum Kultury.

Niewidzialność nie jest pustym konceptem ani zgrabnym chwytem retorycznym na marginesie książki Itala Calvina. To żywe doświadczenie Środkowoeuropejczyków, rezultat dawnych i współczesnych limites, granic i kurtyn, które geografię Europy Środkowej czynią na wpół wyobrażoną. Ten jubileuszowy numer jest próbą stworzenia środkowoeuropejskiego atlasu, który pomieści w sobie całą metaforyczność „niewidzialnego”: ruiny i utopie, marzenia, które legły w gruzach, miejsca opustoszałe, porzucone, puszczone w niepamięć. Od „Pompei”
w widłach Odry i Warty, po dorzecze Dniestru i Bohu. Od zakarpackich salin, po górnicze Røros. Prowadzi nad pocięte granicami bałkańskie jeziora, do Sklawonii, której ubywa, pod wileńskie kasztanowce i srebrne skały Bałcziku. Do Kozienic, Dukli, Benkovca i lublańskich Fužin.
Swoje niewidzialne miejsca wyjawili: Lucian Boia, Krzysztof Czyżewski, Lászlo F. Földényi, Drago Jančar, Kapka Kassabova, Andrij Lubka, Gunhild Nyaas, Beata K. Nykiel, Kristina Sabaliauskaitė, Jarek Szubrycht, Robert Traba, Wojciech Wilczyk, Michał Wiśniewski, Goran Vojnović.